En sevdiğim Gabriel Garcia Marquez romanı. O kadar merak içinde okumuştum ki bir günde bitmişti. Zevk alarak okuduğum az sayıda romandan biri.
Romanla ilgili olarak söylemek isterim ki Santiago Nasar’ın katilleri kardeşlerden ziyade halkın bizzat kendisi. Romanı okurken gerildiğimi hatırlıyorum. Halkın rahatlığı beni sinirlendirmişti çok. Bu kadar mı tepkisiz kalır insanlar demiştim. Bir Yüzyıllık Yalnızlık olmasa da okumaya değer bulduğum bir Marquez klasiği.
Romanın en güzel yanı olayları gözünüzün önünde canlandırabilmeniz. Santiago Nasar’ın kapıya kadar koşarak geldiği sahne, kapıyı çalması falan halan gözlerimin önüne geliyor.